martes, 29 de abril de 2014

ANECDOTA SOBRE ABRAHAM LINCOLN - LA IMPORTANCIA DE LA AUTO CONFIANZA












Sabías que.....Abraham Lincoln fue un americano que disfrutó de gran renombre y fama. Sus padres eran extremadamente pobres y se ganaban la vida con duro trabajo. Su madre ganaba dinero remendando ropas usadas. Su padre era un carpintero que trataba de cubrir los gastos con sus exiguos ingresos. Cuando Lincoln fue a la escuela vestido pobremente, sus compañeros de clase le miraron con desprecio y se burlaron de él llamándole con epítetos como ‘niño sucio’, ‘mal vestido’. Un día, no pudiendo soportarlo más, Abraham Lincoln, después de llegar a casa, cayó a los pies de su madre y lloró amargamente. “¿Por qué estás tan afligido?”, le preguntó su madre suavemente. Lincoln se quejó a su madre, “Mis compañeros me tratan muy rudamente y se burlan de mí. Me ridiculizan por ser pobre y desafortunado y no me quieren en su compañía”. Su madre le consoló diciéndole, “Hijo mío, no te sientas tan molesto por esto. Podemos ser pobres, pero somos ricos de una manera, somos ricos en auto confianza. Debemos enriquecernos con auto confianza. La riqueza y comodidades no son permanentes, son momentáneas. Ten confianza en ti mismo. Esto te asegurará felicidad eterna. Tu mismo eres tu riqueza y tu bienestar”. Estas palabras de su madre tuvieron un profundo impacto en Lincoln. Él resolvió seguir las palabras de su madre. Asistió a la escuela practicando el consejo de su madre. Como no tenían luz eléctrica en la casa, Lincoln pasó por muchos inconvenientes. Su madre le pidió que usará la luz de las lámparas de la calle y estudiara y eso fue lo que hizo diligentemente. Lincoln enfrentó muchos problemas cuando estaba estudiando y los superó con valor y trabajo duro. Se hizo notar siendo excelente en las materias académicas. La gente empezó a hablar mucho de Lincoln y él llegó a ser una persona eminente. Se elevó a la eminencia apoyado en su auto confianza. Él creía en el supremo poder de la confianza en uno mismo. Él consideraba la verdad como Dios y trató de derivar fuerza de esta creencia. Hubo días en que Lincoln tuvo que acostarse sin cena. La madre le decía, “Tú necesitas comida sólo para sostenerte”. Lincoln pasó los exámenes con distinción. Sus logros asombraron a todos. Él declaró, "Mi confianza en mí mismo es la fuente de mi éxito. Mi auto confianza es mi riqueza”. Él se adhería a la verdad en todo momento. Nunca recurrió a la falsedad, decía, “La verdad es mi vida. La verdad es Dios para el mundo.”

¡Qué importante es el papel de una madre!  Esta es una de mis anécdotas preferidas de la historia. Es inspirador el ver cómo la madre de Abraham Lincoln transformó una situación difícil y desagradable en una lección dulce y muy valiosa para su hijo.  Qué importante  es enseñar a nuestros hijos que la confianza en sí mismos es la clave del éxito y la paz interior.  

Abraham Lincoln logró la abolición de la esclavitud en USA durante su mandato ( el 4 de marzo de 1861 al 15 de abril de 1865) como presidente de los Estados Unidos de América. 

Si quieres leer más sobre la educación del carácter te invito a leer mi artículo titulado:  Y ¿qué hay del carácter?


lunes, 28 de abril de 2014

ANECDOTA MAHATMA GANDHI - Valor Rectitud, subvalor Honestidad.

ANECDOTA MAHATMA GANDHI sobre educación del carácter.

Putlibai, la madre de Mahatma Gandhi, solía hacer votos de ayuno a menos que el pájaro cucú cantara. Un día, sucedió que el pájaro no se oyó. Gandhi, quien era un pequeño niño, no podía soportar ver a su madre ayunando por mucho tiempo. Debido al amor a su madre, se fue detrás de la casa e imitó el canto del cucú, luego, fue hacia adentro y le dijo a su madre, que ya podría comer, porque seguro ella misma había oído el canto del cucú. La intención detrás de este acto, era sin duda, buena, sin embargo, Putlibai se sintió muy triste porque sabía que su hijo estaba mintiendo. Con lágrimas en los ojos, ella se lamentaba y exclamaba: "Qué pecado he cometido para haber tenido un niño que sea mentiroso!" Diciendo eso, lo tomó y lo reprimió. Gandhi juró que a partir de ese momento, no diría jamás una mentira. Por órdenes de su madre, se adhirió siempre a la verdad hasta el final de su vida, hasta que obtuvo muy buena reputación.

Siempre me ha impresionado esta maravillosa anécdota de la madre de Mahatma Gandhi. Aunque a primera vista algunos de nosotros podríamos juzgar a Putlibai por ser "dura" con su hijo, realmente no lo fue. Reconocida como una mujer santa y sabia, pienso que veía con mayor claridad. Si realmente analizamos a fondo su reacción, podremos observar cómo el afecto o apego que tenía por su hijo no nubló su discernimiento. ¿Es realmente correcto mentir si tenemos una buena intención? Educar con señales claras es fundamental para lograr éxito en la buena educación del carácter de nuestros hijos. Si quieres saber más sobre este tema entra a mi artículo "señales opuestas" 

I QUÉ HI HA DEL CARÀCTER? - CATALÀ

Article escrit per Kathy Schütz titulat "I què hi ha del caràcter?" publicat al diari de Mallorca i la revista Mallorca Kids


Article escrit per Kathy Schütz titulat "I què hi ha del caràcter?" publicat al diari de Mallorca i la revista Mallorca Kids

I què hi ha del caràcter?

És excel lent i previsor que els pares ens preocupem per proporcionar la millor educació possible per als nostres fills. Cada vegada s´exigeixen més competències i coneixements per aconseguir el lloc de treball desitjat .... Batxiller, màster, post-màster, doctorats .... I amb un món cada vegada més plural hem agregat els idiomes a la nostra llista d´aprenentatges necessaris, en molts casos, indispensables per assolir les fites professionals que desitgem.

També ens preocupem per donar-los una bona alimentació, una dieta ben equilibrada que nodreixi i mantingui forta en salut als nostres fills. Afegim a la nostra llista una disciplina esportiva que a més de mantenir-los en forma els oferirà els beneficis d´aprendre a tenir disciplina.

Si fos a donar un lloc de treball i es presentaran dues persones amb estudis i coneixements similars a qui escolliria? Sens dubte el que millor caràcter tingués.
Almenys conflictiu, a aquell que sabés millor escoltar, a qui sabés expressar-se sense perdre el control, al més prudent, fiable, a qui més seguretat i confiança en si mateix tingués i perquè no al més simpàtic i alegre.

I què hi ha del caràcter?, D´on s´obté?, Naixem amb ell?, Pot canviar?
L´educació del caràcter no està institucionalitzada i més fa molt temps que ha estat desvalorada. Molt d´ell s´aprèn dels pares o de les persones que passen molt de temps amb els nostres fills. És a dir que s´aprèn de petit i s´imita. I es ve imitant per generacions. Repetim i repetim com en un cicle viciós les virtuts i defectes dels nostres.
És comú escoltar "així sóc jo", "sóc com sóc" com si fos una sentència. Resignats acceptem amb passivitat i aprenem a viure amb els nostres defectes i virtuts. 
Però si som capaços de millorar tot! som capaços d´arribar a la lluna, de millorar cada vegada més les comunicacions, el comfort, inventar màquines que volen, eradicar malalties amb medicines. Avancem en qualsevol cosa o aspecte que ens proposem perquè treballem hores al dia per a això.
 
Avançar en la "ciència" del caràcter només necessita el mateix propòsit i dedicació. Podem treballar nostre caràcter i el millor de tot és que es pot fer simultàniament a qualsevol altra activitat. El primer és observar, analitzar-i reconèixer els defectes. Acceptar que patim del que patim. Un cop localitzat un defecte no és suficient només el simple desig de canviar però sí ho és si cada dia ens proposem a avançar una miqueta.

Per això hi ha recursos útils i necessaris.

- La concentració: intenta concentrar-te en fer el que sigui que estiguis fent el millor que realment puguis.

- Aliment: alimentar cada dia la teva ment amb lectura sobre vides exemplars o temes elevats d´esperit, de valors humans, d´auto-ajuda.

- Auto anàlisi diari a la nit, reconèixer on vas tornar a fallar sense culpar ni deprimir però si pensar què vas poder haver fet millor i sobre el teu propòsit de què faràs la pròxima vegada.

No cal posar-nos metes grans n´hi ha prou amb treballar sobre un sol defecte a la vegada però incessantment fins dissoldre i després aniràs a un altre. A poc a poc s´arriba lluny sense desesperar i amb perseverança.

I l´educació del bon caracter dels teus fills?
Es donarà per imitació.
 

SER ECOLÒGIC - CATALÀ


Article escrit per Kathy Schütz titulat "Ser ecològic" publicat al diari de Mallorca.


Article escrit per Kathy Schütz titulat "Ser ecològic" publicat al diari de Mallorca i per la revista Mallorca Kids
Ser Ecològic.

Quan escolto la paraula "ecològic" el associo a alguna cosa no contaminat,

sense productes químics tòxics, a cura del medi ambient, de l´aire, l´aigua, de la natura, a no malbaratar, al sa, cívic, bé, en suma al natural.


Seria possible parlar de persones ecològiques? I amb això no em refereixo a persones que tenen cura les verdures d´un hort sense utilitzar pesticides, ni tampoc a persones que reciclen. Em refereixo al que jo diria, "SER ecològic". A persones que no contaminen amb el seu caràcter i per això proporcionen un ambient sa per a ells i per a les persones que estan al seu voltant.


Què seria anti-ecològic en una persona? Tot pensament, aquest o obra que crea internament un desequilibri, una disharmonia, que violenta el seu pau i la seva equanimitat interna. Tot gest, paraula o acció que provingui de nosaltres i que violenta la pau de l´entorn que ens envolta.


Anti-ecològic és per exemple, malbaratar energia. I no estic parlant de deixar els llums encesos de tota la casa sinó de la nostra pròpia llum interna, de la nostra pròpia energia. Una forma molt usual de malbaratar és a través de la parla, en no tenir cura el que diem. El parlar massa cansa. El entrar en còlera i en descontrol crea desharmonia, desequilibra i mina l´energia. El parlar sense amor i amb agressivitat és com un verí interior. Compte! Cal pensar abans de parlar. Cal escollir què i com dir les coses així com escollim consumir fruites fresques i no podrides. Cal escollir no parlar massa, ni molt alt, així com escollim no menjar en excés per cuidar la nostra salut i silueta.


Hi ha molts refranys que ens adverteixen i aconsellen sobre aquest tema. Alguns molt coneguts com: "Qui molt parla, molt ferro" o "el peix per la boca mor". Créixer sentint-los i tot i ser tan antics, segueixen vigents en la nostra societat.


No podem obviar recalcar el anti-ecològic que és el mal ús de la parla, com ho són el queixar tot el temps o el xafardejar. Les ganyotes desagradables o el parlar sarcàsticament són extremadament perjudicials. Totes aquestes accions contaminen el nostre ésser i el d´aquells que, ho vulguin o no, es veuen exposats a elles.


El aconseguir parlar dolçament, suaument, amb un to baix preferentment, és sa i hauríem de fer "eco" a això tan "lògic" ja que és el que permet en nosaltres tenir l´estat natural de pau interna. Podria ser la clau de la felicitat i de la pau.


Però com aconseguir això enmig d´una vida tan atrafegada, ràpida, estressant, de la qual som part i de la qual no podem abstreure´ns?


Hi ha un exercici que considero excel lent i que pot ser molt útil sobretot en moments difícils.

Es tracta de contestar tres preguntes amb total sinceritat abans de parlar ...


És veritat el que penso dir?

És realment necessari dir-ho?

Podria ferir a algú, estigui o no present?


Si el que vols dir no passa aquest qüestionari és millor callar i guardar aquesta energia.


Una acció correcta, una mirada noble, un dolç somriure, una veu agradable, un rostre radiant, el mostrar respecte, un gest humanitari, la serenitat, el silenci prudent, són per a mi, indicis d´un "ser" realment "ecològic". Tot esforç que realitzem i cada assoliment obtingut en aquest camp ens acostarà a un món veritablement ecològic i no artificial.


És un gran avenç que avui en dia ja s´inclogui en els programes educatius l´ensenyar als nostres nens a tenir cura del planeta terra. Però la "ecologia" no pot limitar-se a l´extern, ha d´incloure en ser, ha de transformar-nos i ajudar-nos a inculcar en els nostres nens el "SER ecològics". Què pot haver més important que aconseguir formar les noves generacions amb una educació basada en aquest principi? Podem començar a sembrar aquestes llavors d´harmonia de tal manera que ells puguin heretar la collita dels rics fruits d´una era de pau.



Si li donem la deguda importància, sí que podem.  
segueix-me en google+

Y ¿QUÉ HAY DEL CARÁCTER? - escrito por Kathy Schütz

Y ¿qué hay del carácter?


Es excelente y previsor que los padres nos preocupemos por proporcionar la mejor educación posible para nuestros hijos. Cada vez se exigen más competencias y conocimientos para lograr el puesto de trabajo deseado .... Bachiller, master, post-master, doctorados....Y con un mundo cada vez más plural hemos agregado los idiomas a nuestra lista de aprendizajes necesarios, en muchos casos, indispensables para lograr las metas profesionales que deseamos. También nos preocupamos por darles una buena alimentación, una dieta bien equilibrada que nutra y mantenga fuerte en salud a nuestros hijos. 

Agregamos a nuestra lista una disciplina deportiva que además de mantenerlos en forma les ofrecerá los beneficios de aprender a tener disciplina. Si usted fuera a dar un puesto de trabajo y se presentaran dos personas con estudios y conocimientos similares ¿a quién escogería? Sin duda al que mejor carácter tuviera. Al menos conflictivo, a aquel que supiera mejor escuchar, al que supiera expresarse sin perder el control, al más prudente, fiable, al que más seguridad y confianza en sí mismo tuviera y porque no, al más simpático y alegre. Y ¿qué hay del carácter?, ¿de dónde se obtiene?, ¿nacemos con él?, ¿puede cambiarse? 

La educación del carácter no está institucionalizada y además hace mucho tiempo que ha sido desvalorizada. Mucho de él se aprende de los padres o de las personas que pasan mucho tiempo con nuestros hijos. Es decir que se aprende de niño y se imita. Y se viene imitando por generaciones. Repetimos y repetimos como en un ciclo vicioso las virtudes y defectos de los nuestros. Es común escuchar "así soy yo", " soy como soy" como si fuera una sentencia. Resignados aceptamos con pasividad y aprendemos a vivir con nuestros defectos y virtudes. 
¡Pero si somos capaces de mejorarlo todo! somos capaces de llegar a la luna, de mejorar cada vez más las comunicaciones, el comfort, inventar máquinas que vuelan, erradicar enfermedades con medicinas. 

Avanzamos en cualquier cosa o aspecto que nos propongamos porque trabajamos horas al día para ello. Avanzar en la "ciencia" del carácter sólo necesita el mismo propósito y dedicación. Podemos trabajar nuestro carácter y lo mejor de todo es que se puede hacer simultáneamente a cualquier otra actividad. Lo primero es observarnos, analizarnos y reconocer los defectos. Aceptar que padecemos de lo que padecemos. Una vez localizado un defecto no es suficiente sólo el mero deseo de cambiar pero sí lo es si cada día nos proponemos a avanzar un poquito. 

Para esto hay recursos útiles y necesarios. 

- La concentración: intenta concentrarte en hacer lo que sea que estes haciendo lo mejor que realmente puedas. 
- Alimento: alimentar a diario tu mente con lectura sobre vidas ejemplares o temas elevados de espíritu, de valores humanos, de auto-ayuda. 
- Auto análisis diario por la noche, reconocer donde volviste a fallar sin culparte ni deprimirte pero si pensar qué pudiste haber hecho mejor y sobre tu propósito de qué harás la próxima vez. No es necesario ponernos metas grandes basta con trabajar sobre un sólo defecto a la vez pero incesantemente hasta disolverlo y luego irás a otro. 

Pasito a pasito se llega lejos sin desesperarte y con perseverancia. ¿y la educación del buen carácter de tus hijos? 

Se dará por imitación.
sígueme en google+

WHAT ABOUT CHARACTER?- Written by Kathy Schütz

What about character?

The article titled “And what about the character?” written by Kathy Schütz was published in the newspaper Mallorca Daily and in the magazine Mallorca Kids.
And what about the character?
It’s excellent and farsighted that we parents want to provide the best possible education for our children. The demand for competence and knowledge in order to obtain the desired job increases constantly.... Secondary school graduation, master’s degree, post-master’s degree, doctorate....And in a world that is becoming more and more diverse, we have added the languages onto our list of necessary abilities. In many cases yet another essential criterion for reaching our professional goals.
We also wish to give them a healthy diet, a balanced one that nourishes and keeps our children healthy. We add a sport onto our list which, apart from keeping them fit, teaches them the benefits of discipline.  
If you were to employ someone and you had two candidates with similar studies and knowledge, who would you choose? You would without a doubt choose the one with the best character.
The less controversial, the best listener, the best to express himself without losing control, the most sensible, reliable, trustworthy and with the most self-confidence. And why not: the most pleasant.
And what about character? Where do you get it from? Are we born with it? Can we change it?
The education of character  is not institutionalized and has since long been devalued. A lot is learned through the parents or from the people who spend a lot of time with our children. That is, we learn it through imitation when we are children. And it has been imitated through generations. Over and over we repeat, as in a vicious circle, the virtues and flaws of our loved ones.
We often hear the phrase “This is the way I am”, “I am as I am” as if it was a sentence. Resigned, we passively accept and learn to live with our flaws and virtues.
The reality is that we are able to improve it all! We are able to reach the moon, to improve the communication technologies, the comfort, invent flying machines, and eradicate diseases with medicines. We make progress in anything that we set out to do because we work many hours of the day in order to achieve it.  
We only need the same amount of dedication in order to make progress in the “Cience of Character”. We can work with our character and the best thing of all is that we can do so simultaneously whilst carrying out any other activity. First of all we need to observe and analyse ourselves and admit our faults. To accept that we suffer from whatever we suffer. Once we have found a fault, it is not sufficient to wish we could change it. We have to be determined to improve a little day by day.
There are some useful and necessary resources for this purpose:
- Concentration: when doing something concentrate the best you can.
- Food: nourish your mind daily with reading matter on exemplary lives or spiritual subjects, on human values and self-help.
- Daily auto analysis at night, admit your daily faults without blaming yourself or becoming depressed. Instead think about how you could have done it better and how you intend to do it the next time.
We don’t have to give ourselves goals to reach as long as we work with one fault at a time. This has to be done incessantly until the problem is solved and then you can go on to the next one. Little by little you will get far with persistence and without despairing.
And what about how teaching your children to have a good character?
That is done through imitation.

Follow me in google +

"EL SER ECOLOGICO" - escrito por Kathy Schütz

El Ser ecológico

El  Ser Ecológico.
 Cuando escucho la palabra “ecológico” lo asocio a algo no contaminado,
sin productos químicos tóxicos, al cuidado del medio ambiente, del aire, del agua, de la naturaleza, a no derrochar, a lo sano, cívico, bueno, en suma a lo natural.
 ¿Sería posible hablar de personas ecológicas? Y con esto no me refiero a personas que cuidan las verduras de un huerto sin utilizar pesticidas, ni tampoco a  personas que reciclan.  Me refiero a lo que yo llamaría, “SER ecológico”.  A personas que no contaminan con su carácter y por ello proporcionan un ambiente sano para ellos y para las personas que están a su alrededor.
 ¿Qué sería anti –ecológico en una persona? Todo pensamiento, dicho u obra que crea internamente un desequilibrio, una desarmonía, que violenta su paz y su ecuanimidad interna. Todo gesto, palabra u acción que provenga de nosotros y que violenta la paz  del entorno que nos rodea.
 Anti-ecológico es por ejemplo, derrochar energía. Y no estoy hablando de dejar las luces encendidas de toda la casa sino de nuestra propia luz interna, de nuestra propia energía.  Una forma muy usual de derrocharla es a través del habla, al no cuidar lo que decimos. El hablar demasiado cansa. El entrar en cólera y en descontrol crea desarmonía, desequilibra y mina la energía. El hablar sin amor y con agresividad  es como un veneno interior. ¡Cuidado! Hay que pensar antes de hablar. Hay que escoger qué y cómo decir las cosas así como escogemos consumir frutas frescas y no podridas. Hay que escoger no hablar demasiado, ni muy alto, así como escogemos no comer en exceso por cuidar nuestra salud y silueta.
 Existen muchos refranes que nos advierten y aconsejan sobre este tema. Algunos muy conocidos como: “El que mucho habla, mucho hierra” o  “el pez por la boca muere”. Crecimos oyéndolos y a pesar de ser tan antiguos, siguen estando vigentes en nuestra sociedad.
 No podemos obviar recalcar lo anti-ecológico que es el mal uso del habla, como lo son  el quejarse todo el tiempo o el cotillear. Las muecas desagradables o el hablar sarcásticamente son extremadamente dañinas. Todas estas acciones contaminan nuestro ser y el de aquellos que, lo quieran o no, se ven expuestos a ellas.
 El lograr hablar dulcemente, suavemente, con un tono bajo preferentemente, es sano y   tendríamos que hacer “eco” a esto tan “lógico” ya que es lo que permite en nosotros tener el estado natural de paz interna.  Podría ser la clave de la felicidad y de la paz.
 ¿Pero cómo lograr esto en medio de una vida tan ajetreada, rápida, estresante, de la que somos parte y de la que no podemos abstraernos?
 Existe un ejercicio que considero excelente y que puede ser muy útil sobretodo en momentos difíciles.  
Se trata de contestarse tres preguntas con total sinceridad antes de hablar... 
¿Es verdad lo que pienso decir?
¿Es realmente necesario decirlo?
¿Podría herir a alguien, esté o no presente ?

 Si lo que vas a decir no pasa este cuestionario es mejor callar y guardar esta energía.
 Una acción correcta, una mirada noble, una dulce sonrisa, una voz agradable, un rostro radiante, el mostrar respeto, un gesto humanitario, la serenidad, el silencio prudente, son para mi, indicios de un “ser” realmente “ecológico”. Todo esfuerzo que realicemos y cada logro obtenido en este campo nos acercará a un mundo verdaderamente ecológico y no artificial.
 Es un gran avance que hoy en día ya se incluya en los programas educativos el enseñar a nuestros niños a cuidar el planeta tierra.  Pero la “ecología” no puede limitarse a lo externo, debe incluir al ser; debe transformarnos y ayudarnos a inculcar en nuestros niños el “SER ecológicos”. ¿Qué puede haber más importante que lograr formar a las nuevas generaciones  con una educación basada en tal principio? Podemos comenzar a sembrar estas semillas de armonía de tal forma que ellos puedan heredar la cosecha de los ricos frutos de una era de paz.
 Si le damos la debida importancia, sí que podemos.

Sígueme en google plus

domingo, 27 de abril de 2014

THE ECOLOGICAL BEING - Written by Kathy Schütz

The ecological being


When I hear the word “ecological” I associate it with something that is not contaminated, something that does not contain any chemical or toxic products, looking after the environment, the air, the water, the nature, the unnecessary wastage, healthiness, civic, the good and all that is natural.

Is it possible to talk about ecological people? And with that I do not mean people who do not use pesticides when growing vegetables nor people who recycle. What I am referring to is to what I would call “Ecological Being”: people who do not contaminate with their character and thus provide a healthy environment to themselves and to those who surround them.

What would be anti-ecological in a person? That would be any thought, statement or doing that creates an inner imbalance, a disharmony that violates their inner peace and equanimity. Any kind of gesture, word or action that comes from us and which disturbs the peace in the environment that surrounds us.

 Anti-ecological is for example to waste energy. I am not talking about leaving all the lights on in the house, but about our inner personal light, our own energy. A very common way of wasting it is through our speech, not taking care of what we say. Talking too much is tiring. Entering into anger and lack of control creates disharmony, it unbalances and leaves you without energy. Speaking aggressively and with lack of love is like an inner venom. Be careful, it is important to think before speaking. We have to think and choose carefully what we say as how we say them in the same way that we choose to eat fresh and not rotten fruit. We have to choose not to speak excessively and too loud in the same way that we opt for not eating in excess in order to protect our health and take care of our shape.

 There exist a large number of sayings that talk about this subject. Some are very well known, like for example “Loose lips sink ships” or “careless talk cost lives”. We grow up with these sayings and thus they are very old, they still have meaning in our modern society.

 We cannot obviate to emphasize how anti-ecological the misusage of talking too much is, of complaining all the time or gossiping. The negative comments or talking using sarcasm all the time is very damaging. These actions contaminate our being and the ones who are exposed to them.

 To be able to talk sweetly, in a soft and low tone is healthy and we should practice this logical way of communicating because it is a way of gaining the natural inner peace. It could be the key to happiness and peace.

 But how can we do this in our busy, fast pasted and stressful day to day which is so difficult to disconnect from?
There is an exercise which I consider excellent and which can be very useful, especially in moments of difficulties.  
It consists in asking yourself the following three questions before speaking: 
Is it true what I am about to say?
Is it really necessary to say it?
Could I hurt someone by saying this, being that person present or not?
If what you are about to say does not pass this “test” it is best to stay quiet and save the energy. 

An adequate action, a noble look, a sweet smile, a pleasant voice, a radiant face, showing respect, a humane gesture, serenity, the prudent silence are for me what characterises a person who is “ecological”. Each effort that we make and every achievement in this field will bring us closer to a world that is truly ecological and non-artificial.  

It is a great advance that the teaching of looking after the planet earth is included in today’s educational programs.  But ecology should not be limited to something external, it should include the “being”; it should transform us and help us to teach our children about the “ecological being”. What could be more important than to educate the new generations in such principles? We can commence to plant these seeds of harmony so that they can inherit the harvest of the fruit of peace. 

 If we give it the adequate importance, we can make it happen. 

Follow me in google plus